Singles van 1970 t/m 1979
<< terug naar het overzicht | Klik op een afbeelding voor een vergroting

hoes	titel	jaar	label	hitparade
	Maar dan kom ikke Dat was nooit gebeurd bij een goeie pot bier	1970	Polydor 2050009
	Als De Praatpalen met Freddy Haayen en Willem van Kooten
	Where is our love For lovers only	1970	RCA Victor 74-15145
	Als Richard Green Arrangeur Job Maarse, waarmee Peter Koelewijn vaak had samen gewerkt (“Kom uit de bedstee mijn liefste”, “Ik kan geen kikker van de kant af duwen”) kreeg in 1970 een producers-contract bij platenfirma RCA. Hij kreeg een Amerikaans liedje in handen waarin hij erg geloofde. Maar hij had er geen goede artiest voor. Hij vroeg zijn vriend Peter of die het misschien wilde inzingen. Die stemde daarmee in, maar alleen onder een pseudoniem. “Laten we de naam Richard Green nemen”, stelde de zanger voor. Hij zorgde tevens voor de B-kant: “For lovers only”.
	Kom van dat dak af Marijke	1971	Philips 6845050
	Herrelease in de Golden Oldies Club serie
	Speel die dans Doe maar net alsof	1971	Philips 6817001
	Herrelease in de Golden Oldies Club serie
	Spring op en neer Sneeuwwitje	1971	Fontana 6013800
	Als De Broekies met Peter Schoonhoven Peter Schoonhoven, een beginnend muziek-uitgever, kwam met een mal liedje aanzetten: “Spring op en neer”. Of Peter Koelewijn dat wilde produceren en of Peter dat dan misschien dan ook samen met hem wilde inzingen. De producer zag er de grap van in en de twee Peter´s maakten er een lollige plaat van. Ze schreven ook beiden de B-kant, “Sneeuwwitje” (Schoonhoven onder het pseudoniem Rasters) en zagen dat de plaat een bescheiden succesje werd. Peter Koelewijn besloot wel dat het afgelopen moest zijn met die gelegenheidsplaten en nam de oude Peter en zijn Rockets draad weer op.
	Spring op en neer Sneeuwwitje	1971	Cannon 3015
	Belgische release van De Broekies.
	Kom van dat dak af Rock and Roll groupie Conny	1971	Philips 607509	8
	Tweede versie, nieuwe opname Elf jaar waren voorbij gegaan sinds het enorme succes van “Kom van dat dak af” en het liedje was steeds meer een rock and roll evergreen gebleken. Een echte klassieker en in platenwinkels werd er nog altijd naar gevraagd. “Je moet vragen of Bovema (EMI) de single opnieuw wil uitbrengen”, hoorde Peter Koelewijn keer op keer van dealers. Dat zag de zanger niet zo zitten want hij herinnerde zich maar al te goed dat hij toen niet zo netjes was behandeld door Bovema. (Zie “Kom van dat dak af” 1960). Hij had net productiemaatschappij Red Bullet verlaten en een vernieuwde overeenkomst gesloten met platenmaatschappij Phonogram (Philips). De voorzitter van de Peter en zijn Rockets fanclub uit 1960 Jan Smeets uit het Limburgse Einighausen (later initiator en grote man achter het Pink Pop festival), organiseerde in 1970 een muziekavond met als middelpunt zijn idool van het eerste uur. Hij huurde daarvoor de Donkisjot in Sittard af, die in no time tot de nok toe was gevuld. Peter Koelewijn nam o.a George Kooymans (Golden Earring), Polle Eduard (Drama) , Bertus Borgers (Mr. Albert Show) mee. Het succes was enorm. Een hernieuwde entree in de Nederlandse rock and roll scene van de uitvinder van de Nederrock was een kwestie van tijd. Koelewijn besloot “Kom van dat dak af” opnieuw op te nemen en zelf voor de productie te zorgen . Dat gebeurde in de GTB Studio in Den Haag met Eric Bakker als technicus. Alleen besloot Peter, naast de klassieker, ook nog een paar andere liedjes op te nemen: “Rock ´n roll groupie”, “Mij oh mij”, “Dieper (dan een pijl kan gaan)”, “Conny”, “Hela” en een remake van “De hele stad is gek en dol”. De artiest wilde deze “Kom van dat dak af” versie met studio-muzikanten doen. Harry van Hoof (piano en orgel), lid van de originele Peter en zijn Rockets, deed mee en verder nog drummer Louis Debij, bassisten Jan Hollestelle en Piet Hein Veening die afwisselend speelden, gitaristen Hans Hollestelle en Hans Vermeulen (Sandy Coast) en saxofonist Bertus Borgers. Ad Visser (de later bekende presentator van het TV programma Top Pop) was label-manager bij Phonogram en toen Peter met de nieuwe opnamen bij hem kwam, was hij direct enthousiast. In overleg werd besloten een single uit te brengen met drie liedjes er op. Naast “Kom van dat dak af” werden dat “Rock ´n roll groupie” en “Conny”. De kracht van de evergreen werd voor de tweede keer bewezen: de plaat stoof de top 10 binnen.
	Kom van dat dak af Rock and Roll groupie Conny	1971	Philips 607509
	Belgische release
	Ich hab´ne Macke Conny	1972	Columbia 5C 006-29978
	Duitse versie In Duitsland was het succes van de Nederlandse rock and rollband niet onopgemerkt gebleven. Bij EMI-Electrola in Keulen werkte een paar jaar een Nederlander, John Möring, die daarvoor in Holland een aardige carrière in de showbusiness had opgebouwd. Die belde Peter Koelewijn met de mededeling dat hij een Duitse tekst had gemaakt op “Kom van dat dak af” en of de zanger dat voor de firma Electrola wilde opnemen. De plaat kwam uit op het EMI-Columbia label en werd een bescheiden succesje.De zanger vond de hoes verschrikkelijk. “Het lijkt wel of ik elk moment het hoekje kan omgaan”, was zijn commentaar.
	Mij oh mij De hele stad is gek en dol	1972	Philips 6012200	15
	Toen “Kom van dat dak af” voor de tweede keer een enorm succes was geworden, besloot Peter Koelewijn een nieuwe band, met natuurlijk als naam The Rockets, te zoeken. Direkteur Jan Vis, van het het gelijknamige organisatiebureau in Den Bosch, bracht de zanger op het spoor van vier goede Bossche muzikanten: gitarist Janus Toethuis, drummer Frans Meijer, solo-gitarist Ad “Bor” Damen en bassist Nol Passson. Inmiddels bracht Phonogram “Mij oh mij” als tweede single uit. Veronica DJ Lex Harding was daar helemaal weg van en zette zich in om van de plaat een z.g. “Alarmschijf” te maken (de single werd daardoor een week lang, ieder uur, gedraaid). Op de B-kant verscheen de remake van “De hele stad is gek en dol”, het nummer dat ook op de B-kant van “Kom van dat dak af” uit 1960 stond. Peter en zijn Rockets gingen toeren in Nederland en België. Met roadmanager en technicus Josef Schamp (die in 1977 ook deel ging uitmaken van Koelewijn´s productiemaatschappij Born Free, net als Janus Toethuis trouwens). Josef zat dan vaak met zijn mengtafeltje e.d. in de zaal om de sound te regelen. Aangezien een hoop dames dat machtig interessant vonden en Josef nóg meer indruk wilde maken, begon hij ijverig aan allerlei knoppen te draaien zodat zanger Peter soms óf helemaal geen geluid meer had of zijn stem duizendvoudig door een echo in de zaal weerkaatst hoorde. Daar werd de rockzanger een keer zó kwaad om dat hij de microfoon naar het hoofd van de technicus gooide. Die vloog rakelings langs de knoppenkoelie, die vanaf dat moment meer oplette.
	Mij oh mij De hele stad is gek en dol	1972	Philips 6012200
	Belgische release
	My oh my Rock ´n roll groupie	1972	EMI-Electrola IC 006-80410
	Duitse versie Duitsland wilde het na “Ich hab´ ne Macke” nog een keer proberen met het Nederlandse fenomeen, dus kwam er een Duitse versie van “Mij oh mij”. Een echt succes werd het niet. De band heeft daar ook nooit opgetreden.
	De Wolf Koekie met dat lichtblauwe vest	1972	Philips 6012236	Tip
	Op “De Wolf” maakte Peter Koelewijn voor het eerst gebruik van een synthesizer. Er stond er een in de Phonogram Studio in de Honingstraat in Hilversum. Het ding was zo groot als een servieskast, zat vol met draden en alleen technicus Ronnie de Hilster kon er op uit de voeten. Omdat het zoeken en programmeren zo lang duurde, werd weinig gebruik gemaakt van de synthesizer. Peter wilde “De Wolf “ beginnen met een massaal huilend geluid en dat later een paar keer laten terugkomen. Het kostte Ronnie een middag om de goede sound te vinden. Op de bühne was dat specifieke gehuil natuurlijk nooit na te maken maar Ad Damen slaagde er toch aardig in om zijn gitaarsound zó te vervormen, dat het er op leek.
	Lonnie Dieper dan een pijl kan gaan	1972	Philips 6012258
	Voor deze opname deed Peter Koelewijn weer een beroep op diverse studio-muzikanten als gitarist Hans Vermeulen en drummer Louis Debij. Hans dubde de gitaarsolo´s dubbel in. Het liedje is opgedragen aan Lonneke Verhulst, een jeugdvriendin van de zanger/producer, die in deze tekst voor de eerste keer meer de poëtische kant opging: “ Ik zie mezelf glashelder, door de filters van de jaren, jaloers en egocentrisch, was ik de man van toen” en “Ze was zeventien en een kind nog, en ik was zes jaar ouder, maar Lonnie was zes jaar verder in het spel dat liefde heet” om te besluiten met: “En op haar tas stond George, Ringo Paul en John, dingen die ik tijdverspillen vond, maar die ik niet begrijpen wilde of niet kon”.
	Hela Connie	1972	Muziekkrant Oor 6802092
	Speciaal voor Muziekkrant Oor De revival van Peter en zijn Rockets was zó verrassend groot, dat Muziekkrant Oor bij het uitkomen van de LP “De beste van Peter en zijn Rockets” (zie Album discografie) een speciale editie aan de rock and roll zanger en zijn band wijdde. Daar kwam nog bij dat Koelewijn ook als liedjesschrijver en producer voor andere artiesten erg begon op te vallen. Bonnie St. Claire, Nico Haak, Drama, The Freddies en nog diverse andere bands en artiesten waren door Peter Koelewijn op de hitparade gekomen. Bij de krant was een speciale Oor single bijgesloten met daarop “Hela” en “ Connie”.
	Angeline (m´n blonde sexmachine) Allemaal omhoog, allemaal omlaag	1973	Philips 6012355	8
	Dit liedje is ontstaan tijdens een vakantie van Peter Koelewijn, samen met Rob Out en Will Luikinga, beiden DJ´s bij Veronica, in het Spaanse Benidorm. Op een middag zaten de drie op een terrasje en even later kwam daarbij ook nog Ad Visser, die toevallig ook in die badplaats op vakantie was. Er paradeerden nogal wat fraaie dames langs hun tafeltje en uit een soort meligheid begon Peter rijmpjes te maken met die meisjes als onderwerp en besloot elke keer met “Olé !”. Al snel zong heel het terras dat Olé mee en begonnen Will en Rob ook met rijmpjes. Een paar maanden later, weer in Nederland, schreef Peter “Angeline” met die samenzang op dat terras in gedachten. Overigens hoorde Ad Visser tijdens die vakantie dat hij, na diverse audities, was uitverkoren om Top Pop te gaan presenteren en vertelde hij dat enthousiast aan de andere drie. Op “Angeline” speelden de Rockets (Janus Toethuis, Nol Passon, Frans Meijer en Ad Damen) en de saxpartijen werden gedaan door Bertus Borgers. Bij bijna alle opnamen van Peter en zijn band was diens vriend en mede-artiest Nico Haak. Die zong dan ook, als het zo uitkwam, in koortjes mee. Op de B-kant “Allemaal omhoog, allemaal omlaag” is hij duidelijk solo te horen in de antwoorden in het refrein. Ook “Angeline, m´n blonde sexmachine” werd een Nederlandstalige rock and roll evergreen.
	Angeline (ma blonde sexmachine) Tout le monde en haut, tout le monde en bas	1973	Philips 6012374
	Franse versie voor Wallonië Jacques Verdonck van de Radio Luxemburg muziekuitgeverij in Brussel en producer van o.a. Art Sullivan (zie Kiki & Pearly) kende Peter Koelewijn van de tijd dat die nog disc-jockey was bij “Big L”, Luxemburg. Jacques wilde een Franstalige versie met Peter Koelewijn opnemen voor Wallonië want hij zag er een hit in. Hij liet de tekst schrijven door een belangrijke DJ (die ook de hitparade samenstelde)van de RTBF , de Franstalige tegenhanger van de RTB. “Binnen zes weken staat die plaat op de eerste plaats in Wallonië”, beloofde Jacques, maar Peter vond dat maar snoeverij omdat hij in Nederland zoiets nooit wilde of kon voorspellen. Maar toch kwam uit wat Verdonck had gezegd en daar begreep Koelewijn geen barst van totdat hij in het kantoor van de producer/uitgever een verhelderende seance bijwoonde. Peter kwam daar binnen op het moment dat Jacques in vergadering was: vóór zijn bureau zaten een stuk of vier mannen die aan de Nederlander werden voorgesteld en die disc-jockeys van het radiostation RTBF bleken te zijn. Eén daarvan herkende de zanger als de tekstschrijver die bij hem in de studio was geweest voor de Franse uitspraak. Het gesprek ging over een nieuwe productie van Jacques. “Als jij hem nou dinsdag om twee uur draait”, hoorde de verbaasde Peter Jacques zeggen tegen een van de gasten en tegen een tweede “en jij woensdag om drie uur, dan kan jij ´m” en hij wees naar de derde DJ “mooi meenemen op donderdag om elf uur”. En zo ging dat even door. “Heb je ´t nou begrepen?”, vroeg Jacques aan de Hollandse artiest toen iedereen weg was, “dat moet jij nou óók in Nederland doen”. Peter wist, jaloers, dat hij daaraan in Nederland nóóit hoefde te beginnen…. Philips Frankrijk bracht de Franstalige “Angeline” ook uit. Peter Koelewijn zou daarvoor een dag promotie doen in Parijs bij de twee zenders RTL en Europe 1. Zijn vriend Ton v.d. Bremer (die later een groot internationaal muziekbedrijf, Toco, uit de grond stampte) ging mee. In die tijd werd af en toe een blowtje gerookt door Peter en zijn vrienden en in Nederland stelde dat niets voor maar in andere landen was het in bezit hebben van hasj andere koek. Vlak vóór de Franse grens deelde Ton, die reed, laconiek mee dat hij een brokje Libanon bij zich had “voor moeilijke tijden”. Koelewijn schrok zich rot. “Ben je bedonderd, Ton”, riep hij “flikker die zooi het raam uit. Anders zijn we dadelijk bij de Franse douane nog de klos!” Mopperend deed v.d. Bremer wat hem gevraagd werd. Bij de grens mochten de twee, zonder te hoeven stoppen, doorrijden. Na een paar honderd meter ging Ton op de rem staan. “Wat doe je”, vroeg de artiest. “Terugrijden natuurlijk om dat brokje Libanon te zoeken”, kreeg hij als antwoord. Ze hebben dat uiteindelijk toch maar niet gedaan.
	Angeline (m’n blonde sexmachine) Allemaal omhoog, allemaal omlaag	1973	Philips 6012355
	Belgische/Vlaamse release
	Angeline (ma blonde sexmachine) Tout le monde en haut, tout le monde en bas	1973	Philips 6012374
	Franse versie
	Angelina (Du blonde Sexmaschine) Alle Hände hoch	1973	Polydor 2040113
	Duitse versie Ook Duitsland ging voor een Duitse versie van “Angeline”, al veranderden ze de naam om onbegrijpelijke redenen in “Angelina” en “Rockets” in “Rockers”. Toen Peter gevraagd werd om promotie te doen bij de oosterburen en hem gevraagd werd of hij een goed gesprek kon voeren in het Duits, antwoordde hij “In het Duits vloeiend. In het Frans liep het op een drama uit”. Toen hij zijn Franstalige single in Parijs bij radiostation RTL ging promoten, was dat ten tijde van de “autoloze zondag” in Nederland. een bijzonderheid in Europa. Koelewijn had van tevoren met de “plugger” (promotieman) van de platenmaatschappij daar afgesproken dat hij geen interviews in het Frans zou doen. “Die taal spreek en versta ik als er heel langzaam en duidelijk gesproken wordt”, vertrouwde hij de plugger toe. “Dat zal hier wel niet het geval zijn, dus óf we praten in het Engels óf ik zing alleen maar”. Hij zou “Angeline” op de orkestband inzingen. Dat sprak de promotieman af met de presentator van het programma, een pedant mannetje. Het was een live programma met publiek en in de zaal zaten ook Peter´s vriend en chauffeur Ton v.d. Bremer en producer/uitgever Jacques Verdonck en diens artiest Art Sullivan. Toen de Nederlandse zanger werd aangekondigd en hij de bühne op stapte, kwam de presentator op hem af en begon hem in rap Frans toe te spreken. Peter´s HBS-Frans maakte dat hij begreep dat de ander van hem wilde weten hoe dat nou zat, met die autoloze zondag in Nederland. Dat was al moeilijk om het in zijn eigen taal uit te leggen, laat staan in het Frans. “Pardon?”, stamelde de artiest, terwijl het zweet hem uitbrak. Weer begon de presentator, nu sjagerijnig, in het Frans tegen een hulpeloze Koelewijn te ratelen over die autoloze zondag. Opeens bemoeide zangeres Rika Zarai, die ook een van de gasten was, zich er mee en zei tegen de man. “Laat die jongen nou gewoon zingen. Je ziet toch dat hij dat niet kan uitleggen”. Gepikeerd kondigde de radioman Peter en de titel die hij ging zingen aan. Maar dat kwam volledig onverwacht voor de man die het geluid moest bedienen en de tape moest starten. Van schrik liet hij wel de tape draaien, maar vergat de volumeknop open te zetten. Na een paar seconden herstelde hij dat, maar inmiddels was de intro van “Angeline” voorbij en had Peter geen idéé waar hij moest beginnen, hij had geen enkel houvast. Hij keek nerveus de zaal in en riep vertwijfeld, terwijl de ritmeband doorliep: “Is everybody happy?”. Maar van Engels had het Franse publiek weer geen kaas gegeten, dus kwam er geen reactie. “Est toutes le monde heureux?”, probeerde hij in zijn beste school-Frans. Hij zag alleen maar een stomverbaasd publiek, maar hoorde wel Ton, Jacques en Art boven alles uit in lachen uitbarsten. Gelukkig kwam inmiddels het hem bekende refrein voorbij en wist hij de song tot een goed eind te brengen. “Dit doe ik nóóit meer”, brieste de rock ´n roll zanger later, toen z´n benen niet meer trilden…
	Robbie Prima Donna	1974	Philips 6012444	14
	Oorspronkelijk zou “Prima Donna” de A-kant van deze single worden, maar de disc-jockeys van Veronica gingen massaal voor “Robbie” en maakten daar zelfs een Alarmschijf van. Ze verkeerden in de mening dat het liedje over hun collega Rob Out ging. Dat was ook zo, maar wel op een andere manier dan iedereen dacht. De song gaat over een Rob, die het meisje van de zanger heeft afgepakt maar haar later weer kwijtraakt aan een ander. Er was nooit een meisje. Peter bedoelde iets anders. Hij was nogal bevriend met Out. Ze hadden samen de grote hit “Kom uit de bedstee” gemaakt (“We hadden ook nog een business, het ging te gek en we deden sam-sam”) waren naar Benidorm geweest (“En weet je nog die zomer, samen daar aan de zee”) en hadden café´s onveilig gemaakt (“En praatjes zat in de kroegen”). Rob was DJ en wilde naar buiten absoluut niet de indruk wekken dat zijn vriend Peter een streepje voor had. Daarom draaide hij de platen van de producer/artiest juist minder. “Ik kan je beter een klap voor je kop geven en je vijand zijn”, zei Peter op een dag tegen hem. “Ik wil geen voorkeursbehandeling maar draai mijn platen gewoon, net als die van anderen”. In dezelfde tijd speelde al dat het zendschip van Radio Veronica van zee zou moeten verdwijnen. Dat stemde Rob niet vrolijk. Die vergelijking trok Peter in “Robbie”. Het ongelukkig zijn door de houding van de DJ naar hem toe én het ongelukkig zijn van de Veronica-man, die het einde ziet naderen. “Hé, Robbie. Robbie hoe is ´t nou. Je ogen staan zo somber en Robbie da´s niks voor jou. Hé, Robbie. Robbie hoe is ´t nou. Ik ken dat ouwe makker, ik heb m´n portie gehad, maar verwachtte nooit dat, jij het jouwe óók krijgen zou”.
	Prima Donna Robbie	1974	Philips 6012455
	Er kwam ook een Franstalige versie voor Wallonië. Die kon echter geen potten breken.
	Veronica Sorry Millie	1974	Philips 6012456	8
	Uniek was dat alle zenders “Veronica Sorry” tot Alarmschijf, of welke naam men daar voor had, uitriep: Radio Veronica, Radio Noordzee en Hilversum 3. Peter Koelewijn vertelde in een paar zinnen waarom het ging: “Het nieuws hoorde ik in juli aan zee, de minister was kort, hij zei nee” en “Veronica sorry, is ´t nou allemaal echt voorbij ? Veronica sorry, het ligt niet aan jou en het ligt niet aan mij”. In de song liet hij nog een groot aantal DJ´s van verschillende zenders de revue passeren, die al of niet hun opleiding aan Veronica te danken hadden. Op de plaat spelen naast de Rockets, ook gitarist Piet Souer en saxofonist Bertus Borgers mee en de song werd opgenomen in de Phonogram Studio met als technicus Albert Kos. Hoe betrekkelijk alles kan zijn: in de zomer van 2002 deed Peter Koelewijn een korte toernee met dezelfde Rockets, Janus Toethuis, Ad Damen, Nol Passon en Frans Meijer en met gastsaxofonist Jos Vos.De zanger deed daarvoor een paar interviews en sprak over “Veronica Sorry”, dat ook op het repertoire stond. In de song heeft hij het o.a. over “Herman Stok jij eerste echte DJ” en “Theo, Ad en Hugo en de rest van 3” waarmee hij Theo Stokkink, Adje Roland en Hugo van Gelderen van Hilversum 3 bedoelde. Bij geen van die namen ging bij de betreffende journalisten een belletje rinkelen. Maar het zendschip kenden ze allemaal nog wél…
	Veronica Sorry Millie	1974	Philips 6012456
	Belgische release
	Rocco (don´t go) (Like a) Locomotion	1975	Philips 6012546	28
	Met Bonnie St. Claire & Unit Gloria Peter Koelewijn is gastzanger op deze plaat. In het beroemde Duitse TV programma Musikladen zongen Bonnie en Peter live op de band in. De TV technicus vergat de microfoon van Peter open te zetten, zodat hij op de buis niet te horen was. Dat kwam zo vreemd over dat de plaat in Duitsland geen kans meer had.
	Een heel gelukkig kerstfeest Prettige kerst en een goed begin	1975	Philips 6012570	10
	Geschreven door Nico Haak, A. Lopikerwaard (pseudoniem Polle Eduard) en Peter Koelewijn. Opgenomen met (bijna) alle artiesten van Born Free (produktie maatschappij van Peter), Bonnie St. Claire, Ronnie Tober, Ciska Peters, Nico Haak, Peter Koelewijn, Willeke Alberti, Harmen Veerman (Left Side) en Ome Jan. Plaat stond in twee weken in de top 10. Enig Nederlands kerst-lied van betekenis mét Hazes´ “Ik zit hier heel alleen kerstfeest te vieren”, buiten de traditionele kerstliedjes.
	De jukebox De jukebox	1977	Philips 6208022
	Als The Born Free Family met Rob de Nijs, Nico Haak, Don Mercedes, Bonnie St. Claire en Saskia & Serge In 1977 begon Peter Koelewijn zijn eigen productiemaatschappij Born Free, samen met producer Will Hoebee, promotieman Janus Toethuis (van de Rockets), secretaresse Tineke Kusters en manusje van alles Josef Schamp (technicus van de Rockets). Onder het dak van Born Free waren nogal wat bekende artiesten verzameld: o.a. Rob de Nijs, Saskia & Serge, Nico Haak, Don Mercedes, Bonnie St. Claire en natuurlijk Peter Koelewijn zelf. Die stelde voor om samen met bovengenoemde artiesten een medley op te nemen met daarin fragmenten van hun bekendste hits. Als bindmiddel tussen die bekende liedjes had Peter een melodietje met tekst bedacht. Zo kwamen achtereenvolgens stukjes voorbij van “Kom van dat dak af” (Peter), “Rocky” (Don), “Ritme van de regen” (Rob), “Ik ben gelukkig zonder jou” (Bonnie) en “Honkie Tonkie Pianissie” (Nico). En dat onder de naam Born Free Family. In feite was dit hetzelfde idee als dat van “Stars on 45”, waarmee producer Jaap Eggermont in 1981 de wereld veroverde. In 1979 gebruikte Koelewijn dat idee nog eens bij “The Story of Buddy Holly” van The Familee.
	Je wordt ouder papa Dieper dan een pijl kan gaan	1977	Philips 6012740	21
	“Je wordt ouder pappa” komt van de LP “Het beste in mij is niet goed genoeg voor jou” (zie LP discografie), de eerste solo schijf van Peter Koelewijn. Het was de eerste single van de LP, omdat de TROS dat voorstelde en er overigens direct een Tros-Paradeplaat van maakte. Achteraf gezien was dat wellicht niet zo´n goede release volgorde omdat “Je wordt ouder pappa” een echt rock and roll nummer was, in de lijn van het verleden en Peter met deze langspeelplaat juist een andere muzikale kant van zichzelf wilde laten zien. Het nummer werd wel een hit. Op een mooie zomermiddag zat Koelewijn met George Kooymans, die een paar huizen verderop woonde, in zijn tuin in Soest toen een jochie van een jaar of tien kwam aanlopen. Die zag de twee zitten, liep recht op George af en vroeg een handtekening. Daarna wendde hij zich tot Peter en die kwam al overeind, in de veronderstelling dat ook hem om een autogram gevraagd zou worden. Maar het jongetje vroeg alleen maar: “Mijnheer, weet u waar Joepie is?”. Joep was de toen tienjarige zoon van Peter. George begon te lachen en zei : “Je kan zien dat je al ouder wordt”. Met dat voorval in gedachten schreef Peter Koelewijn niet lang daarna “Je wordt ouder pappa”.
	KL 204 (Als ik God was) Zie je	1978	Philips 6012764	Tip
	De tweede single van de LP “Het beste in mij is niet genoeg voor jou” (zie LP discografie) maar volgens Peter Koelewijn had dit eigenlijk de eerste moeten zijn omdat deze compositie veel meer de lading dekt van de LP. Hoe dan ook: tot op de dag van vandaag wordt “KL 204” tot het beste werk van Koelewijn gerekend. De zanger/componist/producer heeft voor de titel zo maar een vluchtnummer bedacht. Hij kreeg, na de release van de plaat, veel telefoontjes van mensen die hem er op wezen dat vluchtnummer KL 204 helemaal niet bestond. Paul de Leeuw nam in 1997 het Koelewijn-liedje op voor zijn CD “Lief”. Toen Peter dat jaar gast was in zijn TV- show, zei Paul hem dat hij eigenlijk van “KL 204” had moeten afblijven. “Want het hoort helemaal bij jou en niemand kan het beter zingen”, bekende hij. Peter was het absoluut niet met hem eens en vond juist dat Paul een heel eigen sfeer aan de song had gegeven. “Alleen”, glimlachte hij, “heb je wel wat aan de tekst veranderd. Ik zing: “Ik neem de bocht daarna te scherp, er valt wat as op je rok en je kijkt naar mij” . En jij hebt er van gemaakt: “Er valt wat as op je broek en je kijkt naar mij”. Paul zuchtte: “Peter, hoor je mij dan al zingen over as op een rok?”
	Hotel Faro (de eenzame drinker) Het beste in mij is niet goed genoeg voor jou	1978	Philips 6012834
	Ook dit is een liedje uit de LP “Het beste in mij is niet goed genoeg voor jou” (zie LP discografie). De tekst is gebaseerd op de realiteit. Peter Koelewijn logeerde, tijdens een vakantie, in het bekende Maspalomas Faro Hotel op de Canarische Eilanden. Een rustig hotel, in de schaduw van de vuurtoren (faro), waar meestal echtparen en mensen op leeftijd verbleven. Bij de gasten hoorden ook een vrouw van middelbare leeftijd met haar dochter van een jaar of achttien. Zij waren blijkbaar in goeden doen, tenminste, hun kleding en sieraden deden dat veronderstellen. Op een avond zaten die twee aan een kant van de bar, terwijl Peter Koelewijn met zijn familie aan een tafeltje in een hoekje verbleef. Er kwam een man binnen van achter in de twintig die aan het andere uiteinde van de bar plaats nam. Zo te zien was hij alleen en het duurde niet lang of hij begon geïnteresseerd rond te kijken. Een uurtje later zat hij naast de moeder en dochter levendige gesprekken te voeren. Toen Peter ging slapen en nog eens naar de bar blikte, zaten daar alleen nog de dochter en de man. De volgende morgen zat de zanger al vroeg op zijn balkon te ontbijten en keek zo op het balkon waar hij de beide dames al eens had gezien. Er was niets te bespeuren, maar zijn fantasie begon te werken. Zo ontstond de tekst van “Hotel Faro”, het verhaal van de eenzame drinker aan de bar en de ijskoude dame met haar mink en haar parels van Tiffany, die elkaar uiteindelijk vonden. Hoewel men op de Canarische eilanden in de zomer nooit een mink zal dragen…
	Bonnie Brigitte (Miss Sex-appeal)	1979	Philips 6012935	Tip
	De tekst van “Bonnie” was ontegenzeggelijk gebaseerd op de samenwerking van Peter Koelewijn en Bonnie St. Claire en de breuk in 1979 na meer dan tien jaar. Net als bij het nummer “Robbie” schreef Peter deze song in de vorm van een liefdesverhaal, wat het helemaal niet was. Koelewijn kreeg een zakelijk conflict met de manager van de zangeres, maar was er van overtuigd dat daar wel uit te komen was. Bonnie leed op dat moment aan hyperventilatie en Peter stelde de manager voor om dat conflict buiten haar om te regelen. Die hield zich daar niet aan, erger nog, hij legde de kwestie voor aan showbusiness-verslaggever Henk v.d. Meyden, die bij de Telegraaf de bekende Showpagina vol schreef. Bonnie, die in haar toestand absoluut niet snapte waarom het ging, koos de kant van haar manager. Iets wat ze altijd heeft betreurd, zoals ze later bekende aan Peter, die meer dan tien jaar met haar had samengewerkt (en die zelfs de naam St. Claire voor haar had bedacht). Maar het kwaad was geschied, de breuk was daar. Boos, gekwetst en gefrustreerd schreef Koelewijn “Bonnie” en de eerste regels: “Meer dan tien jaar lang samen alles gedeeld, de ups en de downs, nooit één seconde verveeld, oh Bonnie, maar wat deed het jou !?”. De TROS maakte er een paradeplaat van. Na jaren pas heeft Peter met alle betrokken partijen de zaak bijgelegd.

Terug naar boven

[ Home | Nieuws | Biografie | Discografie | Media | Awards | Songteksten | Fotoalbum | Video | Service | Contact ]

© | Colofon | Gebruiksvoorwaarden