In een land tussen de groene heuvels
Door zonnebloemen goudgekleurd
Waar Vincent Van Gogh had kunnen wonen
Waar het koren ruist en lavendel geurt
In dat dorpje wordt een kind geboren
Er werd zo lang op hem gewacht
Vol liefde kijken moeders' ogen
Wanneer haar baby naar haar lacht

En de bronzen klokken luiden
Met een heldere blije toon
Vreugde wil die klank beduiden
Als een welkom voor hun zoon

refr.:
En de mensen komen allen
In de kleine kerk bijeen
Het oude orgel zal dan spelen
Want 't geluk willen ze delen
Daarin voelen zij zich een

In het dorp tussen de groene heuvels
Bloeien korenbloemen hemelsblauw
En slingers hangen aan de huizen
Als blijk van liefde en van trouw
Want ieder kent de jonge mensen
Die samen verder willen gaan
En niemand werkt meer op de velden
Als ze samen voor het altaar staan

En de bronzen klokken luiden
Met een heldere blije toon
Vreugde wil die klank beduiden
Voor hun dochter en hun zoon

refr.

In het dorp tussen de groene heuvels
Legt de herfst z'n kleuren over het land
De regen ruist over de velden
Vult karresporen in het zand
De luiken blijven voor de ramen
Als teken van intens verdriet
Wat gegeven werd, is weer genomen
Slechts tranen die het achterliet

En de bronzen klokken luiden
Met een donkere trieste toon
Droefheid wil die klank beduiden
Bij het afscheid van hun zoon

En de mensen komen allen
In de kleine kerk bijeen
Het oude orgel zal dan spelen
Want dat leed willen ze delen
Daarin voelen zij zich een