Produkties en/of songs voor Bart Jansen
<< Terug naar het overzicht | Klik op een afbeelding voor een vergroting
| hoes | titel | jaar | P=Producer A=Auteur |
label | hitparade |
 |
Nassibal Twee blonde schonen |
1972 | P/A | Fontana 6013010 | 12 |
| Grappig is dat vanaf het begin de naam Nassibal verkeerd is weergegeven, , men schrijft Nasibal feitelijk met één s. Maar niemand heeft daar al die jaren ooit op gewezen. De naam Bart Jansen is bedacht door Hans Kusters, een Bredanaar die in de jaren zestig bij een muziekuitgeverij in Brussel ging werken en later zelf een grote uitgeverij begon. In de beginjaren leerde hij Peter Koelewijn kennen en de twee namen onder de naam Bart Jansen twee liedjes op uit Hans’ jeugdjaren: “Kende gij Bart Jansen”en “Nonneke”, het laatste liedje met een gewaagde tekst. In 1972 gebruikte Peter Koelewijn de artiestennaam Bart Jansen weer als vertolker van “Nassibal”. De zanger echter was ditmaal Polle Eduard, die Peter kende van het Nico Haak Team (zie Nico Haak). De plaat ontstond op een idiote wijze. Op een zomermiddag zat Koelewijn op een terrasje op de Markt in Eindhoven, tijdens de kermis en zag een troubadour die met gitaar langs de tafeltjes wat geld wilde ophalen. De man kende echter slechts één liedje en dat ook maar half. Op de melodielijn van “Una marcia in fa”zong hij “Munne nassibal, munne nassibal, munne nassibal is heet, la, la, la, la ”. Meer niet en elke keer hetzelfde. Dat bleef Peter bij en toen carnaval naderde, schoot hem de scene met de troubadour te binnen. Hij legde arrangeur Harry van Hoof uit, dat hij dat liedje wilde opnemen, maar dat het nog niet af was. “Laten we dat vanavond bij mij thuis doen”, stelde Koelewijn voor. Met een krat bier tussen hen in begonnen ze ’s avonds laat aan de klus. Om de beurt verzonnen ze een regel. Nadat twee coupletten klaar waren, kwamen ze er om twee uur ‘s nachts en bij een leeg kratje achter dat er nog een middenstuk moest zijn, alleen wisten ze allebei niet meer hoe die melodielijn was. “Willy Alberti weet het vast”, opperde Peter “want die heeft “Una marcia in fa”gezongen”. Van Hoof pakte z’n boekje met telefoonnummers en riep “We gaan ‘m bellen”. Willy Alberti kwam uit een diepe slaap toen twee behoorlijk benevelde Eindhovenaren hem wakker belden. Na drie minuten terecht schelden en tieren (“welke kloothommels bellen midden in de nacht met zo’n shit verhaal !”) wilde hij wel het ontbrekende middenstukje voorzingen… Daarna begonnen de twee aan de B kant: “Twee blonde schonen”. Het enige wat ze hadden was het oude melodietje “Rats kuch en bonen”. Koelewijn had al snel “Twee blonde schonen, hebben mijn leven vergald, mijn vrouw en haar moeder, hebben mijn leven verknald”. Van Hoof vulde de volgende paar regels in en een kwartier later waren ze klaar. “We hebben net vergeten Willy te bedanken”, glimlachte de arrangeur om half vier.“Dat moeten we eigenlijk toch nog even doen…..”. |
|||||
 |
Serafina Sneeuwwitje |
1972 | P/A | Fontana 6013022 | |
| Het succes van De Nassibal maakte dat er een opvolger moest komen. Dat werd weer een buitenlands liedje, dit maal vertaald door TV regisseurToon Gispen en zijn vrouw, beiden met de pseudoniemen T.Bos en Mirjam. Polle Eduard zong het werkje weer in. De B-kant werd een liedje van Peter Koelewijn en Peter Schoonhoven: Sneeuwwitje. De plaat werd echter geen groot succes. | |||||
 |
Op een klein stationnetje Potje van vet |
1973 | P/A | Fontana 6013033 | |
| Er is met de groep Bart Jansen en de Leutgadommes nogal vreemd om gesprongen. Peter Koelewijn zag Bart Jansen meer als een groep waarmee hij af en toe een bizar liedje kon opnemen. Het maakte hem niet zoveel uit wie dat dan zong. Meestal nam hij zelf de tweede stem voor zijn rekening. “Op een klein stationnetje”, een oud kinderliedje, was het eerste optreden van Belgische muziekuitgever Hans Kusters als Bart Jansen. Allebei de liedjes op de plaat werden door Peter bewerkt. | |||||
 |
De werkmens Op een klein stationnetje |
1973 | P/A | Fontana 6013040 | |
| Hans Kusters was een groot bewonderaar van de Belgische zanger/liedjesschrijver Ivan Heylen. Ivan had een hit in België met “De werkmens” en Peter Koelewijn en Hans besloten er een cover van te maken met Hans als zanger en natuurlijk onder de naam Bart Jansen. Een jaar later pas brak Heylen in Nederland door met zijn no 1 hit “De wilde boerendochter”, succesvol gecovered door André van Duin. Als B-kant namen Hans en Peter “Op een klein stationnnetje”, wat een half jaar daarvoor toch was geflopt. | |||||