Produkties en/of songs voor Bart Kaëll
<< Terug naar het overzicht | Klik op een afbeelding voor een vergroting
| hoes | titel | jaar | P=Producer A=Auteur |
label | hitparade |
 |
Prinses Vaarwel |
1995 | P/A | Columbia 28-661389 | |
| In 1995 belde manager Piet Roelen van de populaire Belgische zanger en presentator Bart Kaëll naar Peter Koelewijn met de vraag of die misschien liedjes voor een nieuw album van zijn artiest had. Peter legde net de laatste hand aan “Prinses” en beloofde dat op te sturen. Bart wilde het graag opnemen met zijn producer van dat moment. Een paar maanden later ging bij Koelewijn de telefoon weer. “Peer”, klonk de stem van Roelen, “ ik heb hier de opname van jouw liedje. Ik vind het helemaal niks en het is zo´n mooie song. Wil jij niet eens je licht er over laten schijnen en het op nieuw opnemen? Ik betaal die grap. als het niks wordt, lullen we nergens meer over maar als je er iets moois van kan maken, ga ik een hoop stampij maken bij de platenfirma en ze vertellen dat ze voortaan met professionals moeten werken”. Zo´n verzoek had Piet een hallf jaar tevoren ook al eens bij Peter neer gelegd. Maar toen ging het over Helmut Lotti. Het verschil met het laatste verzoek was dat het dit maal om een eigen liedje van Koelewijn ging. Die ging aan de slag, samen met arrangeur John v.d. Ven en in de Fendal Sound Studio in het Nederlandse Loenen aan de Vecht. Peter kende Bart helemaal niet. Kaëll was erg populair in België. Hij werd op 2 augustus 1960 geboren als Bart Gijselinck. In 1983 nam hij zijn eerste singel op maar in 1986 brak hij echt door met “La Mamadora”. Zijn roem steeg tot grote hoogte toen hij later de VTM Mini Playbackshow ging presenteren, gevolgd door de Belgische versie van de Sound Mix Show. Dat bleef hij tien jaar doen. Ondertussen scoorde hij als zanger met liedjes als “Mooi om te zien” en “Samen in de zon”. In 1994 werd hij presentator, tot 1997, van het zeer populaire “Rad van Fortuin”. De samenwerking met Peter Koelewijn verliep zo uitstekend, dat Bart een keer verzuchtte: “Peter, jij kan me beter laten zingen dan ik zelf ooit gedacht had dat ik kon”. Piet Roelen was uitermate tevreden met de nieuwe versie van “Prinses” en besloten werd dat Peter ook de nieuwe CD met Bart zou voltooien. |
|||||
 |
Ik leg de sleutel onder de mat Vechten als een leeuw |
1996 | P/A | Epic 28-665250 | |
| Ook van de CD “Dag en Nacht”. Oorspronkelijk heette het door Peter Koelewijn geschreven liedje “Ik hang ´t touwtje ´s morgens vroeg uit de deur” en had Peter het een paar jaar eerder onder die titel opgenomen met Frank & Mirella. Vroeger, toen men ook nog z´n fiets zonder slot buiten kon laten staan, maakten moeders, als ze even weggingen, een touwtje vast aan het trekslot van de voordeur en hingen het koord uit de brievenbus. Als haar kind dan thuis kwam, hoefde het alleen maar aan het touwtje te trekken en sprong de voordeur open. Met die herinnering in zijn hoofd schreef Koelewijn het liedje. Dat hele verhaal zei Bart niets, sterker, hij vond het maar vreemd en daarom herschreef Peter een gedeelte van de tekst en maakte er “Ik leg de sleutel onder de mat” van. |
|||||
 |
Heb jij een vuurtje voor mij Slaap kindje slaap |
1996 | P | Columbia 28-663182 | |
| Van de CD “Dag en Nacht”. “Heb jij een vuurtje voor mij” werd geschreven door Bart én door Han Kooreneef, de man die tot aan vandaag zoveel teksten schrijft voor o.a. Marco Borsato. Het werd een redelijk succes in België. Op de B-kant staat “Slaapliedje” van de hand van Kaëll. Opmerkelijk is dat de pianopartij daarop is gespeeld door John Ewbank, de vaste producer van dezelfde Marco Borsato. |
|||||
 |
Dag & Nacht (CD) | 1997 | P/A | Epic EPC 485377 | |
| Bart had met diverse producers gewerkt, zoals Fonny de Wulf, Phil Sterman, Koen de Beir en de Nederlander Hans van Eijck. Platenmaatschappij Sony in België wilde graag een CD met een aantal “oude” opnamen, aangevuld met door Peter Koelewijn op te nemen nieuw materiaal. Peter kwam met een paar voorstellen, zoals zijn eigen compositie “Ik leg de sleutel onder de mat” en de door hem van tekst voorziene covers “Lili Marleen” en “Zeven wereldzeeën. Al een tijd liep de Nederlander met het idee rond om een bewerking te maken van twee oude Will Tura hits: “Ik ben zo eenzaam zonder jou” en “Het kan niet zijn”. Hij wilde daar één liedje van maken en het een reggae ritme mee geven. Het werd een zeer geslaagde opname. Volgens Koelewijn moest het als een duet gebracht worden. daarvoor vroeg hij de Nederlandse soul zangeres Glennis Grace. Aldus verscheen de track op de CD. Iedereen vond het een single. En dat werd het ook. Maar wel met een andere zangeres. (Zie “Lisa del Bo”). Alle tracks nam Peter in de Fendal Sound Studio op met arrangeur John v.d. Ven, behalve “Ik ben gelukkig zonder jou”, dat werd gearrangeerd door Hans Hollestelle. |
|||||
 |
Eenzaam zonder jou Nee, dat doen we niet |
1998 | P | Columbia 28-665452 | |
| Met Lisa del Bo Voor de CD “Dag en Nacht” van Bart Kaëll wilde Peter Koelewijn graag de Will Tura composities “Ik ben zo eenzaam zonder jou” en “Het kan niet zijn” opnemen. Maar hij hoorde die twee songs dan wel als één liedje. En het moest met een reggae ritme gearrangeerd worden. Dat laatste lukte Hans Hollestelle heel goed, de tape werd in de Fendal Sound Studio opgenomen en de backing vocals werden gedaan door Humphrey Campbell en zijn broers. aangezien Peter Bart wist te overtuigen het als duet te brengen, stelde de Nederlandse producer Ruth Jacott voor, de vriendin van Humphrey. Maar zij haakte later toch nog af en uiteindelijk nam Koelewijn het op met Bart en de Nederlandse zangeres Glennis Grace. Ter plekke bracht Peter nog wat veranderingen aan in de tekst van “Het kan niet zijn” en veranderde het in “Het kan niet zo zijn” omdat dat volgens hem Nederlandser klonk. “En we willen ook platen verkopen buiten België, als het kan”, motiveerde hij die veranderingen. Iedereen was het er over eens dat “Ik ben zo eenzaam zonder jou” hitpotentie had, dus dat de track als single uitgebracht moest worden. Piet Roelen, de manager van Bart Kaëll, zag de combinatie met Glennis Grace niet zo zitten omdat hij voorzag dat het Belgische-Nederlandse duo niet zo gemakkelijk voor promotie doeleinden bij elkaar te halen was. Hij stelde voor de Glennis te vervangen door Lisa del Bo, waarvan hij óók de manager was. Peter kende Lisa niet, maar kwam er in de studio achter dat hij met een heel gedreven en professionele zangeres te maken had. De plaat werd een behoorlijk succes. Will Tura vertelde Peter later dat hij zeer verguld was met de reggae versie van zijn liedjes. |
|||||