Peter Koelewijn Official website

Produkties en/of songs voor Tom & Dick
<< Terug naar het overzicht | Klik op een afbeelding voor een vergroting

hoes titel jaar P=Producer
A=Auteur
label hitparade
Ik kan echt geen dag meer wachten
Ik weet wat verliefd zijn is
1970 P/A Philips 336113 30
Tom Poederbach en Dick Swaneveld bereikten eind jaren zestig de eerste plaats in de hitparade met hun zelf geschreven “Bloody Mary”. Niet lang daarna werd producer Peter Koelewijn gevraagd bij “het team” te komen. Hij nam twee platen met het duo op: “Ome Janus” en “Ik kan echt geen dag meer wachten”, waarvan de laatste in de hitparade verscheen.
Tom en Dick
Bloody Mary en de rest
1969 P/A Philips 873022  

LP

Na het enorme succes van Bloody Mary moeest er natuurlijk een LP komen, die producer Peter Koelewijn maakte. De meeste liedjes zijn van het duo Tom Poederbach en Dick Swaneveld, al of niet samen met Peter, Cees Schrama en Job Maarse. De laatste deed het merendeel van de arrangementen.

Dick Swaneveld zegt zelf over de begin periode van zijn samenwerking met Tom Poederbach:

"We hadden onder de naam "Tom & Dick v/h Poody" al een single gedaan ("Terug naar de natuur") en daarmee een zelfgeregeld optreden voor TV versierd in Frascati bij Mies Bouwman's "Mies-en-scene". Dit liedje staat overigens ook op de LP van ons.

We werkten beiden voor TV en kwamen Mies dus ook gewoon in het wild tegen, werkten ook regelmatig met regisseur Leen Timp, kenden de producers, Hans Peters en Henk Bongaars (Henk van Dorp nu). We lieten Mies de tape horen en stonden een paar dagen later live op tv. Zo ging dat toen nog.

Ook hadden we al "Het wijnlied" gezongen in het VARA-TV programma "Zomaar een zomeravond". Voor dat zelfde programma hebben we ook nog een aantal korte filmpjes gemaakt met gefilmde grappen. Een alleen door Tom prachtig gedeclameerde tekst van "Witte Rozen" van de Zangeres zonder Naam, door mij op de achtergrond subtiel voorzien van fraaie orgelmuziek van het Adagio van Albinoni is nog vóór Bloody Mary, door de KRO-radio "Tussen 12 en 2" uitgezonden. Na wat reacties van boze luisteraars moest presentator Felix Huizinga publiekelijk excuses aanbieden en beloven de tape nooit meer uit te zenden".

Ome Janus
Wijn moet er bij zijn
1968 P Philips 334654  

Peter Koelewijn heeft altijd in de veronderstelling geleefd dat Tom & Dick vanaf het begin een duo was. Pas in 2004 kwam hij er door een toeval achter dat zijn vriend Tony Berk even deel had uitgemaakt van het groepje. Hij verbaasde zich dat Tony hem dat nooit had verteld, totdat hij een mail kreeg van Dick Swaneveld die hem, desgevraagd, uitlegde hoe de Tom & Dick geschiedenis was begonnen. En Peter kende de zangkwaliteiten van zijn vriend dus hij begreep als geen ander waarom Tony niet lang deel had uitgemaakt van de groep...

Hier een korte weergave van het verhaal van Dick Swaneveld. Helaas is Elly Laffort in 2017 overleden.

"De proefopname van "Bloody Mary" vond plaats ergens in een lokaal van de Ziekenomroep Amersfoort waar Anton van de Berkt, die zich later Tony Berk ging noemen, toen woonde en ergens in de buurt in een discotheek werkte.
Tom Poederbach en ik zongen de proefopname in.
Platenbaas Willem van Kooten vond het prachtig en wilde het zo uitbrengen maar ik vond ik dat het toch "echt" opgenomen moest worden en zo werd de studio van André van de Water bij kasteel Nederhorst geboekt. Wij vroegen Anton mee te doen, wiens zangkwaliteiten later ernstig overschat bleken te zijn maar ook toen kon hij al aardig praten....
Tijdens de opname bleek dat toch niet zo'n gelukkige keus te zijn geweest en er werd besloten dat Tom en ik alleen de definitieve zang zouden gaan doen om het voor de firma van Van Kooten, Red Bullet, nog een beetje goedkoop te houden.
We hebben Tony gezegd dat we van zijn diensten geen gebruik meer wilden maken.
Die is nog lang uiterst rancuneus gebleven omdat ik hem er uit had gezet maar later is dat allemaal weer goed gekomen. Nou is het aardige dat de uiteindelijke versie van "Bloody Mary" exact dezelfde is als die van de demo.
Toen de single bij Philips uitkwam, weigerde promotieman Pim ter Linde de plaat te pluggen onder het motto: "Zulke rotzooi plug ik niet..."
Toen de plaat goud werd en er een feestje gegeven werd, wilden wij weer niet dat hij op het feestje kwam...
Mijn vrouw Elly Laffort (waarmee ik nog steeds ben getrouwd) werkte bij concurrent Dureco. Zij nam de single onder haar arm, deed er promotie voor in Hilversum en zorgde er mede voor dat de plaat een grote hit werd.....
We kunnen wel zeggen dat Tony Berk toch nog heel goed terecht is gekomen".

Terug naar boven

[ Home | Nieuws | Biografie | Discografie | Media | Awards | Songteksten | Fotoalbum | Video | Service | Contact ]

© | Colofon | Gebruiksvoorwaarden