Ik kan wel janken van geluk
Ik ben dagenlang al van mijn stuk
Als een bakvis die beleeft
Dat ze haar eerste vriendje heeft

Ik kan wel snikken bij ’t gevoel
Als je zachtjes door m’n haren woelt
Oh dit kan nooit meer stuk
Ik kan wel janken, janken
Janken van geluk

Niets kun je doen als een vergissing je leert
Hoe diep een dal daarna kan zijn
Alleen met je tranen en pijn
Voel je je eenzaam en klein

Maar dat is over, jij tilde mij op
Net als een Phoenix uit haar as
En alsof jij er altijd al was
Hou ik me nu aan jou vast:

Soms lijkt dit wel een al te mooie droom
Maar zelfs met m’n ogen dicht
Zie ik jouw lachend gezicht
En weet ik dat je naast me ligt

Wat goed is, komt snel, wordt toch zo vaak gezegd
En het is snel met ons gegaan
Verleden week zag ik je staan
En ik ging niet meer bij jou vandaan:

Normaal heb ik mezelf in de hand
Maar ik voel een wonderbaarlijke druk
Ik kan wel janken van geluk